30/9/17:

Κοιτάζω στο γραφείο μια φωτογραφία
και κουρνιάζω στο κρύο μου μονό κρεβάτι
Ότι ζήσαμε πλέον σβησμένη φρυκτωρία
Αχ, και αυτό το βράδυ δεν θα κλείσω μάτι

Κενή φωτογραφία
δίχως ανθρώπους
μια σβησμένη ιστορία
Κενή φωτογραφία
ψάχνω τους τρόπους
να τη γεμίσω με φαντασία

Τα παράθυρα πριν κλείσω και ο ύπνος με πάρει
Τα σύννεφα κοιτάζω, είναι πλέον πυκνά
Θυμάμαι, κοιτάζαμε μαζί το φεγγάρι
Και είχε στις διακοπές μας παντού ξαστεριά

Κενή φωτογραφία
δίχως ανθρώπους
μια σβησμένη ιστορία
Κενή φωτογραφία
ψάχνω τους τρόπους
να τη γεμίσω με φαντασία

Κοιτάζω ξανά μόνος το ίδιο ταβάνι
Το μικρό φως ανάβω, δημιουργεί μια σκιά
Στον τοίχο δίπλα μου η μορφή θα με τρελάνει
Γυρνάω το πλευρό και κάνω μια αγκαλιά!