3/8/17

Είσαι τόσο μακριά εσύ
Μοιάζει η φλόγα μου σβηστή
Και η κραυγή μου σιωπηλή

Το κρεβάτι μου αδειανό
Πότε θα έρθεις σε ρωτώ
Θέλω πολύ να σε ξαναδώ

Το καλοκαίρι μας κρατάει ακόμα
Η ψυχή μου μοιράζεται ένα σώμα
Νιώθει σαν να βρίσκεται σε φυλακή
Μόνη ελευθερία είναι η Ζωή

Τα δικά σου τα ποθητά Σ' αγαπώ
Μοιάζουν με μια ευχή, που πέφτει στο κενό
Θέλω τώρα, Ναι!, να πέσω και να χαθώ
Παλιότερα το έχω ζήσει, το μισώ

Όλων των ονείρων μου η εικόνα
Μέσα στου μυαλού μου την ζεστή κρυψώνα
Με προσμένει καρτερικά για να παιχτεί
Σαν μια κοινή ταινία πάνω στο πανί

Δεν θέλω το σώμα μου να ασκητέψει
Μήτε ένα χέρι να με προστατέψει
Νέος είμαι, πρέπει όλα να τα ζήσω
Προσπαθώ χωρίς φόβο να αγαπήσω

Μοιάζει ο χρόνος με ένα φαιδρό ψέμα
Η καρδιά ανεξήγητα βάζει φρένα
Στα δικά σου τα υπέροχα φιλιά
Που κρατούν καλά τα απόκρυφα κλειδιά

Μεγάλο μυστήριο ο έρωτας σου
Μου συμβαίνει κάτι, εμένα φαντάσου
Έπειτα από χρόνια αναμονή
Η ποίηση αποκτά δική της φωνή