Σκέψεις ενός εργένη

Γιατί να παντρευτώ;
Ο άνθρωπος χρειάζεται αγάπη
Όχι δεσμά για να αποδείξει πως αγαπά και αγαπιέται
στο κοινωνικό σύνολο
Να γίνεται θέαμα φορώντας επίσημα ρούχα
παρουσία πολλών καλεσμένων
και χρηματισμένων ιερέων
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει
η παράδοση να είναι ισχυρότερη από την αλήθεια
και η υποκρισία ισχυρότερη από την ειλικρίνεια
Η γυναίκα να βιάζεται να ολοκληρωθεί
μέσα από τη γέννα
Αδιαφορώντας ασυνείδητα
για το αν πρέπει να είναι μαζί με αυτόν τον άνδρα
Και ο άνδρας, μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνει
σε αυτή τη σύγχρονη, μολυσμένη και ανούσια ζωή
το βάζει σκοπό να παντρευτεί
Ανόητοι!
Προσπαθείτε να είστε μαζί
γιατί φοβάστε τη μοναξιά του θανάτου!
Θα δημιουργήσετε ένα παιδί
για να το κάνετε όμοιο σας!
Και αν φέρει και δεύτερο η τύχη
Θα το κρατήσετε, χωρίς να το ρωτήσετε
αν θέλει να έρθει σε αυτό τον κόσμο 
''θά 'ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη''
είπε κάποτε μια μελαγχολική ποιήτρια
Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω!
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε ένα παιδί
αφού δεν προσπαθήσατε να κάνετε πρώτα
καλύτερο τον κόσμο για αυτή τη νέα αθώα ζωή;
Ή έστω, γιατί δεν προσπαθήσατε πρώτα
να γίνετε καλύτεροι εσείς σαν άνθρωποι
Διαφορετικοί, έντιμοι, μοναδικοί, δημιουργικοί
Για να μην δημιουργήσετε απλώς ένα ομοίωμα
αλλά κάτι καινούριο που να γεμίζει ελπίδα τον κόσμο
Ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν της κύησης!
Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της φύσης!
Εκεί θα έπρεπε να επιστρέψει, να γεννά και να μεγαλώνει
κι όχι να γεννιέται στα ψυχρά κτίρια που μυρίζουν χημικά
όπου η ασφάλεια του τοκετού, εξαρτάται από την κοινωνική σου θέση
και άρα από την οικονομική σου ευχέρεια!
Η απόλυτη απόδειξη πως σε ότι και να πιστεύεις
το χρήμα είναι ο πραγματικός Θεός σου!
Η γυναίκα είναι ότι περισσότερο αγάπησα στη ζωή μου
Για να παραμείνει η αγάπη μου προς εκείνη άφθαρτη στο χρόνο
δεν θέλησα να παντρευτώ ποτέ!
Γιατί ο γάμος όπως τον εννοούν οι άνθρωποι, είναι δέσμευση
Μόνιμη στέρηση από τις χαρές της ζωής
σκλαβιά, που δεν ευδοκιμεί η αγάπη, και γίνεται ρουτίνα
Και η συνήθεια δημιουργεί μόνο νεκρούς ανθρώπους!
Οι δυστυχισμένοι γονείς, ξέρουν μόνο να ικανοποιούνται
από τις ζωές των παιδιών τους
Γίνονται απαιτητικοί, υπερπροστατευτικοί, σχεδόν ανήθικοι!
και δεν πρόκειται να χωρίσουν
τουλάχιστον ώσπου να μεγαλώσουν τα παιδιά
Τα οποία θα μάθουν με τη σειρά τους το λάθος των γονιών τους
όπου θα το επαναλάβουν εύκολα
με την ελπίδα να ξεφύγουν από τη δική τους δυστυχία
δημιουργώντας μια άλλη!
Τόση βιασύνη για το τίποτα!
Η αγάπη που βασίζεται απλώς στην ελπίδα, δεν καρποφορεί
Παρά γίνεται μίσος που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα
από την αποτυχία τους να μετατρέψουν έναν σύντομο έρωτα
σε μια βέβαιη και αμοιβαία αγάπη!
Γίνεται το σκοτάδι μόνιμη ωδή της ψυχοσύνθεσης μας
Το φώς, μια στιγμή που δεν καταλαβαίνουμε αν έλουσε κάποτε τα πρόσωπά μας
Ακόμη και τώρα που πλησιάζει η στιγμή του θανάτου μου
αυτές οι σκέψεις τη γαλήνη δεν με αφήνουν να βρω
Γιατί δεν παντρεύτηκα ποτέ, και μόνος τώρα το θάνατο κοιτάζω στα μάτια
αντί να μου κρατά το χέρι μια γυναίκα τρυφερά
κάνοντας το τελευταίο μου ταξίδι γαλήνιο και υποφερτό
Θέλησα στη ζωή καμιά να μη μου λέει τι να κάνω
και τώρα πληρώνω με το βάρος της μοναξιάς μου
την ικανοποίηση πως έζησα ελεύθερος και μόνος
Ωραίο προνόμιο η ελευθερία!
Μοιάζει περισσότερο με την πώληση της ψυχής σου
που αφελής και χωρίς να βλέπεις το αύριο τι θα φέρει
Ξέροντας μόνο την αναγκαιότητα της στιγμής
υπογράφεις για το ξεπούλημα της ύπαρξής σου
χωρίς τους όρους να διαβάσεις
Μα πάντα τα λάθη είναι της βιασύνης
κι ο καθένας στα νιάτα του νομίζει
πως έχει όλη τη ζωή μπροστά του
Χωρίς σοφία, κοιτά μονάχα τα προνόμια του
Ώ εγωιστικό παραλήρημα, πόσο κακό μας κάνεις!
Δεν λέω πως είναι σωστός τελικά ο γάμος
γιατί οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι ακόμα για αυτό
επειδή δεν έκαναν τον κόπο πρώτα ελευθερία να αποκτήσουν
Χωρίς όρους, δεσμεύσεις και δολοφονικές συνήθειες
ο άνθρωπος είναι ικανός να ευτυχίσει!
Αντίο!