Θα προσκαλέσω την μελαγχολία
σε αυτή την μίζερη φάρσα γιορτή
Είναι η μόνη που άντεξε φιλία
Είναι της αλήθειας μου η αρετή
Γιατί η χαρά που θα σου δίνουν
πάντα οι άνθρωποι που είναι ξένοι
Είναι παιχνίδι που έξυπνα στήνουν
Έχουν φαντασία αρρωστημένη
Αχ να μπορούσα να γυρίσω πίσω
να μην με βαραίνει, πέτρα ο χρόνος
Λουλούδια σε μνημείο θα αφήσω
Ενθάδε κείται... τι ύπουλος φόνος
Επιστρέφω άθελα στο σκοτάδι
Η απουσία φωτός με τρομάζει
Συ Περσεφόνη βρέθηκες στον Άδη
Ξέρω πόσο η άνοιξη σου μοιάζει
Δεν σου αξίζει καθόλου η χαρά;
τα δικά μου χέρια να σε φροντίζουν;
Τα αισθήματα έκανα φανερά
Αλλά οι ποιητές ποτέ δεν κερδίζουν
Αχ να μπορούσα να γυρίσω πίσω
να μην με βαραίνει, πέτρα ο χρόνος
Λουλούδια σε μνημείο θα αφήσω
Ενθάδε κείται... τι ύπουλος φόνος
σε αυτή την μίζερη φάρσα γιορτή
Είναι η μόνη που άντεξε φιλία
Είναι της αλήθειας μου η αρετή
Γιατί η χαρά που θα σου δίνουν
πάντα οι άνθρωποι που είναι ξένοι
Είναι παιχνίδι που έξυπνα στήνουν
Έχουν φαντασία αρρωστημένη
Αχ να μπορούσα να γυρίσω πίσω
να μην με βαραίνει, πέτρα ο χρόνος
Λουλούδια σε μνημείο θα αφήσω
Ενθάδε κείται... τι ύπουλος φόνος
Επιστρέφω άθελα στο σκοτάδι
Η απουσία φωτός με τρομάζει
Συ Περσεφόνη βρέθηκες στον Άδη
Ξέρω πόσο η άνοιξη σου μοιάζει
Δεν σου αξίζει καθόλου η χαρά;
τα δικά μου χέρια να σε φροντίζουν;
Τα αισθήματα έκανα φανερά
Αλλά οι ποιητές ποτέ δεν κερδίζουν
Αχ να μπορούσα να γυρίσω πίσω
να μην με βαραίνει, πέτρα ο χρόνος
Λουλούδια σε μνημείο θα αφήσω
Ενθάδε κείται... τι ύπουλος φόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου