Κατερίνας Γώγου - 25 Μαΐου

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα 

και θα βγω στους δρόμους 

όπως και χτες. 

Και δεν θα συλλογιέμαι παρά 

ένα κομμάτι από τον πατέρα 

κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα 

-αυτά που μ' άφησαν- 

και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν. 

Και τους φίλους μας που χάθηκαν. 

Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα 

ίσια ολόισα στη φωτιά 

και θα βγω όπως και χτες 

φωνάζοντας "φασίστες!!" 

στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες 

μ' ένα κόκκινο λάβαρο 

ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο. 

Θ' ανοίξω την πόρτα 

και είναι -όχι πως φοβάμαι- 

μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα 

και πως εσύ πρέπει να μάθεις 

να μην κατεβαίνεις στο δρόμο 

χωρίς όπλα όπως εγώ 

- γιατί εγώ δεν πρόλαβα- 

γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ 

"έτσι" "αόριστα" 

σπασμένη σε κομματάκια 

από θάλασσα, χρόνια παιδικά 

και κόκκινα λάβαρα. 

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα 

και θα χαθώ 

με τ΄όνειρο της επανάστασης 

μες την απέραντη μοναξιά 

των δρόμων που θα καίγονται, 

μες την απέραντη μοναξιά 

των χάρτινων οδοφραγμάτων 

με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις- 

Προβοκάτορας. 

"May 25th"

One morning I'll open the door

and I'll get out into the streets, like I did yesterday.

And I will be thinking of nothing else

but that one piece from the father and the piece from the sea,

those only pieces that they 've left me with.

And the city, the city that they 've left to rot.

And our friends that have been lost.

One morning I'll open the door

straight, dead straight into the fire

and I will get out as yesterday,

shouting at them "fascists",

erecting barricades and throwing rocks,

with a red banner held high, shining in the sun.

I' ll open the door

and it's not that I fear,

but, you see, I wanted to tell you that I didn't make it on time

and that you need to learn

not to be descending to the streets without any weapons as I did,

because I didn't make it on time,

because then you will disappear as I disappeared into vagueness,

broken into little pieces made of sea, childhood years and red banners.

One morning I'll open the door

and I will vanish away with the dream of revolution

within the infinite loneliness of the streets on fire,

within the infinite loneliness of the paper barricades,

bearing by them a label, that you should not believe,

"Provocateur".

Μελοποίηση - Εντροπία