Αποκριάτικο

Κορμιά που κρύβουν στο σκοτάδι

τις ατέλειες του εαυτού τους

Τέλεια κρατιώνται δείτε!

Απ' τις πολύχρωμες γιρλάντες

Αγκαλιάζοντας την υποκρισία

σχεδόν ερωτικά

παριστάνουν τις ευτυχισμένες

απώλειες των συνειδήσεων τους.

Πολύχρωμες, φθηνά μεταμορφώνονται

σε αυτό που ονειρεύονται

κρυφά στις αγκαλιές των εραστών τους.

Σχεδόν ανέμελα χορεύουν

νομίζοντας πως κρύβουν

της πραγματικότητας το νεκρό φως.

Οι σερπαντίνες πλέκονται στα πόδια τους

μπερδεύοντας τα βήματα στον άχαρο χορό τους

Τι κάνω εγώ ανάμεσα σε τόσες μνήμες

λησμονημένες στιγμές του εαυτού μου;

Όσα δεν έζησα απλώνονται εύκολα μπροστά μου

για να με παρασύρουν στης ζωής

την υποχθόνια και προγραμματισμένη πορεία.

Το ποτό δεν είναι τίποτε άλλο

εκτός από μια παρηγοριά

για το άγνωστο που περιμένω να' ρθεί.

Μα δεν είναι παρήγορη η σκέψη

που έρχεται για να εκβιάσει τη μνήμη

με ζεστές φαντασιώσεις!

Εδώ τα αστέρια είναι φως ηλεκτρικό

που φωτίζει τα πρόσωπα

με μια αχνή άγνοια.

Σκούπισα τον ιδρώτα μου

με χέρι γεμάτο τύψεις και βρωμιά.

Κοιτάζω γύρω μου με το βλέμμα της περιφρόνησης

την ομίχλη από τον καπνό των τσιγάρων

που καλύπτει την όραση μου

από αυτό που θέλω να δω ξάστερα.

Όπως τα αστέρια τα υπέροχα και νεκρά

που μοιάζουν όμως τόσο ζωντανά!

Φθονώ τις ανέμελες εκφράσεις των προσώπων σας

κι ο δικός μου πεσιμισμός δεν υπερβαίνει τα όρια

μιας άθλιας προσδοκίας.

Γίνονται τα χέρια μου σκληρά

θαρρώ πως είναι έτοιμα να πνίξουν

κάθε λογής παράρτημα της αχρείας ζωής σας.

Τι κι αν πεθάνουν απ' τα χέρια μου;

Μάσκες που κρύβουν σκουλήκια σε έξαρση

σαν μιας καλοκαιρινής ημέρας.

Πόσο λάμπουν τα πλαστικά αυτά πρόσωπα

σαν ξεστομίζουν τραγούδια που υστερούν;