27/7/19:

Οι παλιοί μας Έρωτες δεν ξεχνιούνται!
Είναι μια ανάμνηση που πονά
περισσότερο από κάθε άλλη αλήθεια!
Είναι η γεμάτη αίσθηση του παρελθόντα χρόνου
που φθάνει ώστε να γεμίζει για πάντα
ολάκερη τη ζωή μας
ως το τέλος!
Είναι μια ανάμνηση που δεν ξεψυχά
αφού αγκιστρώθηκε για πάντα
στην καρδιά μας
από τη στιγμή που μετατράπηκε σε ύλη
μέσα στου μυαλού μας
τα απύθμενα βάθη!
Μοιάζει με πλοίο που ξεκίνησε για ξένα νερά
μα πάντα καταλήγει στης πατρίδας του
τα ποθητά λιμάνια!
Αχ η πραγματικότητα είναι μία!
πως δεν πεθαίνει όσο και αν το θελήσεις
όσο και να προσπαθήσεις να το μισήσεις
αυτό που αισθάνθηκες τότε!
Όσο μεγάλος και αν ξεκίνησες
όσο μικρός και αν κατέληξες
στο χρόνιο ταξίδι της λησμονιάς
ψάχνοντας δω κι εκεί
για άλλες συγκινήσεις...
Αυτό το μεγάλο πλοίο
που με βαρκούλα μοιάζει
σαν την χτυπούν τα κύματα
και την οδηγούν οι πειρασμοί
σε άλλες φαντασιώσεις
και προσδοκίες
Πάντα θα επιστρέφει
σε εκείνο το λιμάνι
που αγκυροβόλησε για λίγο!

1/7/19:

Μην κοστολογείτε τον Έρωτα!
Δεν είναι η αξία του
ισάξια των χρημάτων σας!
Δεν είναι η αξία του τιποτένια
σαν τις συνήθειες σας!
Είναι η αγνότητα του
ισάξια με ενός αθώου παιδιού
που την πονηριά του κόσμου δεν γνωρίζει
μα ξέρει ασυνείδητα πως να χαίρεται τη στιγμή!
Μην ξοδεύετε τον Έρωτα!
Δεν είναι η ιερότητα της πράξης του
δούναι και λαβείν
όπως μας μάθανε!
Είναι η απόλυτη ένωση δύο σωμάτων
με συναισθήματα έντονα
μεγάλα λόγια
και ανάσες!
Ναι!
Ανάσες ρυθμικές
σιγανές
και χέρια ενωμένα
δάχτυλα ανάμεσα στα δάχτυλα!
Αφοσίωση ματιών
και σωμάτων!
Η αυγή ανήκει μονάχα σε εκείνους
που τίμησαν με αγρύπνια τη νύχτα!
Και ύστερα δεν τους ένοιαξε
η πρωινή τους ρουτίνα
Για τους εραστές
σε κάθε ξημέρωμα
υπάρχει ο Ήλιος
μαζί με το Φεγγάρι!
Και εκείνοι στο ενδιάμεσο
να μην γνωρίζουν
αν υπάρχει καινούρια ημέρα!
Να αναρωτιούνται αν η Γη έπαψε να κινείται
και μαζί της ο χρόνος!